عدالت نباید فدای مصلحت بشود
در صفحه ی 123 کتاب " سیری در نهج البلاغه " اثر شهید مطهری
در گروه " حکومت و عدالت " مطلبی با عنوان " عدالت نباید فدای مصلحت بشود"
درج گردیده که سیره ی حضرت علی (ع) را در این رابطه بیان می کند
و می تواند راهنمایی کارگشا برای سیاستمداران کشورمان باشد
عدالت نباید فدای مصلحت بشود
تبعیض و رفیق بازی و باندسازی و دهانها را با لقمههای بزرگ بستن و دوختن، همواره ابزار لازم سیاست قلمداد شده است. اکنون مردی زمامدار و کشتی سیاست را ناخدا شده است که دشمن این ابزار است، هدف و ایدهاش مبارزه با این نوع سیاست بازی است. طبعاً از همان روز اول، ارباب توقع یعنی همان رجال سیاست رنجش پیدا میکنند، رنجش منجر به خرابکاری میشود و دردسرهایی فراهم میآورد. دوستان خیراندیش به حضور علی علیه السلام آمدند و با نهایت خلوص و خیرخواهی تقاضا کردند که به خاطر مصلحت مهمتر، انعطافی در سیاست خود
پدید آورد؛ پیشنهاد کردند که خودت را از دردسر این هوچیها راحت کن، «دهن سگ به لقمه دوخته به»؛ اینها افراد متنفذی هستند، بعضی از اینها از شخصیتهای صدر اولاند؛ تو فعلًا در مقابل دشمنی مانند معاویه قرار داری که ایالتی زرخیز مانند شام را در اختیار دارد، چه مانعی دارد که به خاطر «مصلحت»! فعلًا موضوع مساوات و برابری را مسکوتٌ عنه بگذاری؟.
علی علیه السلام جواب داد:
اتَأْمُرونّی انْ اطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ ... وَاللَّهِ لا اطورُ بِهِ ما سَمَرَ سَمیرٌ وَ ما امَّ نَجْمٌ فِی السَّماءِ نَجْماً، وَ لَوْ کانَ الْمالُ لی لَسَوَّیتُ بَینَهُمْ فَکیفَ وَ انَّمَا الْمالُ مالُ اللَّهِ «1».
شما از من میخواهید که پیروزی را به قیمت تبعیض و
ستمگری به دست آورم؟ از من میخواهید که عدالت را به پای سیاست و سیادت قربانی کنم؟
خیر، سوگند به ذات خدا که تا دنیا دنیاست چنین کاری نخواهم کرد و به گرد چنین کاری نخواهم گشت. من و تبعیض؟! من و پایمال کردن عدالت؟! اگر همه این اموال عمومی که در اختیار من است مال شخص خودم و محصول دسترنج خودم بود و میخواستم میان مردم تقسیم کنم، هرگز تبعیض روا نمیداشتم تا چه رسد که مال مال خداست و من امانتدار خدایم.
این بود نمونهای از ارزیابی علی علیه السلام در باره عدالت، و این است ارزش عدالت در نظر علی علیه السلام.
______________________________
(1). نهج البلاغه، خطبه 126.
